S. Salete Cargnin, CSAC

„Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego uczestniczy w misji Kościoła”’. Kościół ma świadomość, że jako jeden Lud Boży żyjący w swoich trzech stanach życia, których członkowie mają tę samą godność jako osoby ochrzczone, jest powołany do służenia wspólnej misji. (por. LG 32).

„Kościół lokalny jest uobecnieniem – tu i teraz, dla nas – Kościoła Bożego; nie jest on częścią Kościoła powszechnego, ale jest Kościołem Bożym, który uobecnia się tutaj z nami. Kościół lokalny to diecezja, gdyż Kościół lokalny jest tam gdzie są obecne wszystkie podstawowe struktury Kościoła Bożego ….

Różne posługi/służby zakładają wspólną posługę podejmowaną dla Królestwa Bożego. Każdy chrześcijanin, wykonuje posługi – diakonię realizując w ten sposób ze swojej strony misję Kościoła (por. AA 2).

Św. Wincenty Pallotti był przekonany, że każdy chrześcijanin odpowiadając na „nowe przykazanie” miłości (por. J 15, 12-15) jest powołany do poświęcenia się w sposób czynny w dziele zbawiania bliźniego oraz swojego własnego a także do wspólnej „służby” jaką jest życie i głoszenie Ewangelii. Św. Wincenty powierzył nam w sposób szczególny zadanie rozbudzania w innych świadomości powołania do apostolstwa oraz szerzenia w różnych częściach świata czynnego uczestnictwa w misji Kościoła.

 

l.Nowy czas w misji Kościołowi Lokalnemu

Jesteśmy w pierwszych latach nowego Tysiąclecia, jest on nowy nie tylko dlatego, że jesteśmy na jego początkowym etapie, ale dlatego, że niesie on ze sobą dużo zmian i elementów nowego życia. Istnieje wiele wyzwań, które należy podjąć: głód, chaotyczny rozwój w ekonomii i kulturze, brak społecznej sprawiedliwości, społeczno-ekonomiczna dyskryminacja, brak wrażliwości wobec cennego daru jakim jest życie, wezwania duszpasterskie w kontekście wzrastającego sekularyzmu i zanikanie życia rodzinnego … wszystkie te zjawiska stawiają wiele pytań Kościołowi i również nam i na te pytania jestśmy wezwani, odpowiedzieć.

Pomimo trudności na jakie dzisiaj napotyka „parafia” – podczas gdy wymaga ona nieustannej odnowy – kontynuuje i wypełnia ona swoją szczególną misję, która jest konieczna i posiada ogromne znaczenie dla duszpasterskiej troski i życia Kościoła. Parafia jest nadal miejscem gdzie wierni mogą otrzymać to wszystko co pomogą im prowadzić prawdziwe życie chrześcijańskie i jest miejscem autentycznych odddziaływań i socializacji”[1]. „W obliczu głębokich przemian, które znaczą współczesne społeczeństwo koniecznym jest ożywienie roli tej ważnej kościelnej instytucji”.[2]

Dzisiaj także odnowa parafii wymaga poświęcenia, aby „obudzić w wiernych poczucie przynależności do Kościoła i pomóc im w odkrywaniu roli i znaczenia wspólnoty chrześcijańskiej i w w ich życiu jako osób ochrzczonych”. W świecie, w którym dominuje indywidualizm jest koniecznym zrozumienie prawdziwego poczucia przynależności, która stanowi fundamentalny wymiar życia chrześcijanina. Przylgnięcie do Chrystusa, będące elementem konstytutywnym tożsamości ochrzczonego jest realizowane w chrześcijańskiej wspólnocie[3].

1        Statut Generalny Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, n. 12

2        Por. Maggion Bruno, Chiesa Locale e Missione Ad Gentes, 1989

Wielu chrześcijan odnajduje w parafii tę początkową możliwość dojrzewania w świadomości swojej własnej przynależności do Kościoła. Świadomość przynależności do Kościoła jest konkretyzowana przez włączenie się w życie parafii we wspólnych inicjatywach w głębokim poczuciu współodpowiedzialności i uczuciowe związanie z parafią co wyraża się przekonaniem „my, wspólnota”. Kapłani jako pasterze i przewodnicy mają misję podtrzymywania w wiernych radości i poczucia świętej dumy jak również poczucia wartości, które rodzą się wraz z poczuciem

 

przynależności do Kościoła dlatego, że „dzięki radości i dumie, które związane są z poczuciem przynależności, rozwój prawdziwej wiary może stawać się żarliwy na płaszczyźnie uczuciowej”[4].

 

  1. Kościół na drodze nawrócenia

Jako członkowie Zjednoczenia jesteśmy „powołani do trwania w postawie ciągłego duszpasterskiego nawrócenia, które powinno wyrażać się w uważnym wsłuchiwaniu się i rozeznawaniu tego, co Duch mówi do Kościoła w znakach czasu, w których Bóg objawia siebie samego” (cf. DA 366). Dlatego też jesteśmy wezwani, aby w swoim życiu dać wyraźne świadectwo tego co głosimy i w naszych lokalnych wspólnotach ukazywać życiem to w co wierzymy tj. zbawienie Jezusa ofiarowane całej ludzkości. Zakłada to, że my sami powinniśmy posiadać odpowiednie zrozumienie naszej wiary i Ewangelii.

Papież Benedykt XVI powiedział: „odnowa parafii nie może być wynikiem dekretu, nie dokonuje sie ona przy stole ani w oddzieleniu od zaangażowania się kapłanów i osób świeckich w duchu solidarności, wymaga ona głębokiej zmiany mentalności i nawrócenia serca” i aby była „autentczną i trwałą musi dokonywać się w osobach i przez nie”, a one potrzebują „bardziej niż kiedykolwiek głębokiej formacji na drodze wiary, prawdziwej i chrześcijańskiej inicjacji, która pomoże im odkrywać znaczenie Chrztu św. i Eucharystii jako „źródła i szczytu życia chrześcijańskiego” .

Jesteśmy powołani, aby nawracać się do Jezusa Chrystusa i żyć zgodnie z Ewangelią: Jezus jest naszym wzorem i naszą siłą oraz pomaga nam swoją łaską. Gdybyśmy byli prawdziwymi chrześcijaninami to przepaść pomiędzy bogatymi i ubogimi byłaby rozwiązana. Powinniśmy zabiegać o to by ten materialistyczny i ztechnologizowany świat, w którym żyjemy posiadał duszę, która nie będzie inną jak ta chrześcijańska, ewangeliczna”[5].

„Ewangelia pozostanie żywa i będzie niosła nowość jeśli będziemy ją głosić. Umrze jeśli ją ją niejako zamkniemy. Jeśli wspólnota chce żyć to powinna podejmować misję. Jeśli się to nie dokonuje to nie dlatego, że brakuje pomysłów i planów, czy też brakuje środków i organizacji, ale dlatego, że brakuje w niej duszy. Potrzebujemy tego co będzie stymulować/ożywiać czyli potrzebujemy nawrócenia i niejako mocnego zastrzyku jakim jest duchowść”[6].

 

2.1. W kierunku Kościoła, który jest sługą Słowa Bożego

Źródłem pracy ewangelizacyjnej i odnowy Kościoła jest osobowe spotkanie z Chrystusem. Doświadczenie to musi być dla nas codziennym wydarzeniem, które odnawia się w słuchiwaniu Słowa Bożego, przez uczestnictwo w paschalnej tajemnicy: przez litugię i sakramenty, w dzieleniu się oraz w służbie lokalnej wspólnocie. Parafia będąca częścią lokalnego Kościoła jest wezwana by coraz bardziej dawać przetrzeń „par excellence, gdzie osoba może spotkać Jezusa: w Słowie, w sakramentach, w braterskiej komunii, w diakonii czy-innych posługach” .

Św. Wincenty był człowiekiem zaangażowanym w różnego rodzaju apostolstwie, ale siłę odnajdywał w głębokim umiłowaniu Eucharystii oraz ogromnej wiedzy Pisma Świętego, karmił się nimi w swoim życiu duchowym i czerpał siły potrzebne do apostolskiej pracy.

Papież Benedykt XVI mówił:” … Kościół jest wspólnotą która słucha i głosi Słowo Boże. Kościół nie żyje sobą samym, ale z Ewangelii czerpie wciąż nowy i właściwy kierunek dla swojej drogi. Każdy chrześcijanin powinien być tego świadomym i żyć w ten sam sposób. Tylko wtedy, ktoś może być głosicielem Słowa jeśli najpierw w nie się wsłuchuje (cf. lCor 1, 23)” .

7        Ibid, p. 11.

 

10      PCL, La parrocchia ritrovata percorsi di rinnovamento, ed Vaticana, 2007, p 6.

11      Benedykt XVI, Międzynarodowy Congres w 40° rocznicę ogłoszenia Konstytucji Dei Verbum , 6/9/2005.

 

„Służyć Bożemu Słowu oznacza przede wszystkim stawanie się sługami tego Słowa przez codzienny wysiłek w nieustannie odnawianej i wytrwałej postawie słuchania Go. Każdy wierzący powołany jest do stawania się „sługą Słowa” (Łk 1,2). W nieunikniony sposób słuchanie to powinno prowadzić do praktyki „lectio divina”, ten sposób czytania Słowa Bożego przemienia nasze słuchanie.

[1] Jan Paweł II, Apostolska Exortacja Kościół w Europie, nr. 15.

[2] Por. PCL, La parrocchia ritrovata percorsi di rinnovamento, ed Vaticana, 2007, s. 5.

[3] Ibid, s. 6-7.

Por. PCL, La parrocchia ritrovata percorsi di rinnovamento, ed Vaticana, 2007, p. 7.

[5] Por. Gheddo Piero, La missione continua – Mezzo secolo a servizio delia Chiesa e del terzo mondo, Editore San Paolo, 2003

[6] Maggioni Bruno, „Perche la missione rinnovi la Chiesa”, in „Popoli e Missione Dirigenti”, Roma 1995.